LAUDEN

Zonlicht gluurt langs de verduistering en vult de ruimte met een zachte gloed. Jij ligt naast me, in diepe rust. Even voel ik: dit is rijkdom. Meer is niet nodig. Want we kennen de duisternis, jij en ik. We zijn er nog…

Hoe lang is zo’n gevoel vast te houden? Ik glijd stilletjes onder de dekens vandaan, sluip naar beneden. Gordijnen gesloten, het huis stil en koud. Verwarming, koffie, broodjes. Licht maken. Licht binnenlaten.

Ik open de gordijnen en sta in een diepte, wit en blauw.

En straks daal jij neer in de warmte, om nog meer licht te brengen.

♦

Lauden – het tweede canonieke uur, zonsopgang, overwinning op de duisternis