Llanes

 Het is weer vroeg als ik vertrek, voor een niet al te lange etappe naar Llanes. Ik weet nu al dat ik vanavond niet in een albergue slaap. Het aanpassen aan anderen blijf ik lastig vinden. En de club die er nu is, is iets oppervlakkiger, minder echte interesse. Prima, ik had deze morgen ook een genoeglijk wandelgesprek over de orchideeën en de reigers en de palmbomen, maar ik heb vandaag niet zo’n behoefte aan small talk. Misschien dat het anders is als ik over vijf dagen met z’n tweeën ben!

Vandaag loopt de camino weer een stuk langs de kust. Ik ben inmiddels in Asturië, sinds Colombres. De Picos de Europa liggen aan mijn linkerhand, de zee aan mijn rechter. Het landschap is steniger en hoekiger, minder afgerond. Ik kom langs de Bufones de Arenillas, waar het kalksteen tot aan de oppervlakte bovenop de klif is weggeslagen, en zo bij een beetje golfslag enorme natuurlijke spuiters (bufones) veroorzaakt. Vandaag is de zee kalm, dus er is helaas alleen wat gerommel te horen in de diepte.

Ik ben redelijk vroeg in Llanes, een kuststadje dat me verrast met zijn historische en knusse centrum en zijn bruisende sfeer.  Eigenlijk was het plan verder te lopen, misschien zelfs een bus te pakken om op wat toekomstige albergue-loze stukken te anticiperen, maar ik blijf lekker hier. Ik check in in een hotel, omdat ik geen posada vinden kan, en ga eens puzzelen hoe ik de volgende dagen ga doen. Voor morgen staat er in elk geval een hotelontbijt klaar (handig op de zondag…).

Spreuk van de dag: ga op zoek naar gerommel in de diepte!