Vilalba

 Met naar schatting ruim 3 kilo aan gezamenlijke bagage veilig toevertrouwd aan de Spaanse posterijen gaan we wat later dan gewoonlijk, maar in verlichte staat op weg. Ook Jana heeft inmiddels haar routines en manieren gevonden om de weg te gaan, en samen genieten we vandaag van een mooie landelijke etappe, met her en der middeleeuwse bruggetjes, mooie bronnen en riviertjes, en fijne aanmoedigingen in graffiti of van vriendelijke Galiciërs.

Er daalt rust over onze weg: we komen minder mensen, en sowieso minder peregrino’s tegen. De markeringen geven inmiddels behalve de mooie gele schelp tegen een blauwe achtergrond ook het aantal kilometers tot Santiago aan. Eenmaal in Vilalba staat die teller op 121 km. Jana heeft er inmiddels zo’n 160 km op zitten, ik zit aan de 410 km. We komen in de buurt! 

Vandaag had ik ook voor het eerst het gevoel dat Lara mee liep, net als mijn moeder. Vooral in de ochtenden, als het lijf nog fris is, kom je makkelijker tot de kern, tot wat van waarde is. Vanuit mijn verleden, vanuit mijzelf en het nu. En Jana loopt naast me. Verder is er niet zoveel nodig.

Spreuk van de dag: let op de aanwijzingen, linksaf!