Big Apple Soup

Het is alleszins voorstelbaar dat New York bij elke bezoeker leidt tot grote opwinding en energie. Er is het duizelingwekkende verschil tussen show en werkelijkheid, en tussen begane grond en bovenste verdieping, letterlijk en figuurlijk. En daar vallen we ergens binnen, om er soep van te maken voor ons zelf. Dat valt niet mee: er zijn te veel ingrediënten. Omdat we maar twee dagen de tijd hebben wordt een simpel soepje, met een selecte keuze:

• Central Park in de regen, waar een groepje jongeren de sterren van de hemel zingt en een meisje treurig naar de natte bootjes bij Loeb’s staart. Andere soep dan bij maanlicht!
• MoMa, waar we Warhol’s soepblikjes laten hangen, maar wel wat pittige kruiden van Bruce Conner mee pakken
• Heel veel water toevoegen tijdens een avondje Williamsburgh, met mijn eerste sms-alert aller tijden (“SEVERE FLOOD WARNING!!!) en een regenwaterval in de tuin van Maison Première. Jana wilde geen oesters, dus bleef het bij Black Bass, Heirloom Tomatoes en Olijven. Chuck ‘em in!
• Een wandelingetje rond het hotel, in de vervallen achtertuin van Brooklyn, voor de afrondende spices. Volgens mij was het veilig, of in elk geval een ervaring…
• Op kooktemperatuur laten komen in de subway, tussen de spitsreizigers en de zwervers, op de lines, levels, locals en express trains.
• Een bezoek aan Ground Zero, om de soep echt goed te proeven. Indrukwekkend, maar niet te veel roeren, te veel emotie verpest de smaak.
• Laten sudderen op de High Line, rustig flanerend langs de plantenborders en doorzichten en kunstwerken.
• Rustig wachten met een burger en een biertje in de Houndstooth Pub.
• En dan opdienen in Lyric Theater op West 42nd Street, met Cirque du Soleil meets musical – smaakvol door de acrobatiek en de creatieve speciale effecten

En na de soep zitten we op een Amtrak-trein naar Boston. New York zit er op, maar we komen vast nog wel terug…